از باغ میبرند چراغــــــانی ات کنند ...تا کاج جشنهای زمســـــــتانی ات کنند 

پوشنده اند صــــــــبح تو را ابرهای تار ...تنــــــها به این بهانه که بارانی ات کنند

یوسـف! به این رها شدن از چاه دل مبند ...این بار میبرنــــــــد که زندانی ات کنند 

ای گل گمان مکن به شب جشن می روی ... شاید به خــــاک مرده ای ارزانی ات کنند 

یک نقطه بــــــیش فرق رحیم و رجیم نیست ...از نقــــــــــطه ای بـــترس که شیطــانیت کنند 

آب طلــــب نکرده همیشه مــــراد نـــیست ...گاهی بهـــانه ایســـــــت کــــه قربـــــــانی ات کننــد